بررسی آزمایشگاهی ضریب تخلیه سرریز ورودی به آبگیر‌های جانبی در خم رودخانه

استفاده از آبگیرهای جانبی همواره جهت تامین آب مورد نیاز بشر مورد توجه ویژه بوده است. آبگیر جانبی سازه‌ای است که به منظور انحراف آب از رودخانه‌ها برای مصارف آبیاری، ذخیره و اهداف صنعتی و غیره احداث می‌‍شود. با توجه به اینکه رودخانه‌ها در بیشتر طول مسیر خود دارای انحناء هستند و همچنین به دلیل وجود جریان ثانویه، ساحل خارجی قوس رودخانه مکان مناسبی برای آبگیری محسوب می‌شود. به منظور کنترل جریان ورودی به آبگیر جانبی معمولا در ابتدای کانال آبگیر سرریز ورودی نصب می‌شود. در این تحقیق به منظور بررسی ضریب تخلیه سرریز ورودی به آبگیر جانبی در خم رودخانه ها، آزمایش‌هایی در یک  کانال مستطیلی آزمایشگاهی با قوس 180 درجه از جنس پلاکسی گلاس در شرایط آب زلال و بدون رسوبات، اجرا شد. در این آزمایش‌ها تاثیر متغیرهای نسبت ارتفاع سرریز به عمق بالادست، محل آبگیر در قوس و عدد فرود جریان بر میزان ضریب تخلیه جریان در دهانه ورودی آبگیر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد در صورت مطرح نبودن ورود رسوبات تحتانی به داخل آبگیر، با افزایش عدد فرود و نسبت ارتفاع سرریز به عمق بالادست، ضریب تخلیه آبگیر کاهش می‌یابد. همچنین حداکثر ضریب تخلیه آبگیر در موقعیت 70  و 100 درجه و حداقل در موقعیت 30 و 120 درجه مشاهده شد.